به گزارش خبرنگار «آخرین نیوز»، شلغم بیماری ها را به صورت ریشه ای درمان می کند،کار ژنتیکی انجام می دهد،ژن های جهش یافته را به حالت عادی بر می گرداند،شلغم یک تعدیل کننده ی ژنتیک محسوب می شود طبق روایات.

روایات به تشویق خوردن شلغم متواتر است و ائمه مرتب امر کرده اند به خوردن شلغم که این ژن جهش یافته را نرم کنید. طبق روایات، خواص شلغم چه در خام و چه در پخته ی آن موجود است.

 ﺍﻣﺎﻡ ﻛﺎﻇﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ: ﻋَﻠَﻴْﻚَ ﺑِﺎﻟﻠﱢﱢﻔْﺖِ ﻓَﻜُﻠﻪُ ﻳَﻌْﻨﻰ ﺍَﻟﺴﱠﱠﻠﺠَﻢَ ﻓَﺎِﻧﱠﱠﻪُ ﻟَﻴْﺲَ ﻣِﻦْ ﺍَﺣَﺪٍ ﺍِﻟﺎّ ﻭَ ﻟَﻪُ ﻋِﺮْﻗٌﻤِﻦَ ﺍﻟْﺠُﺬﺍﻡِ، ﻭَ ﺍﻟﻠﱢﱢﻔْﺖُ ﻳُﺬﻳﺒُﻪُ؛ [1]

ﺷﻠﻐﻢ ﺑﺨﻮﺭ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺭﮔﻰ(ژن) ﺍﺯ ﺟﺬﺍﻡ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻭ ﺷﻠﻐﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﮔﺮﺍ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ.

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ: ﻣﺎ ﻣِﻦ ﺃﺣَﺪٍ ﺇﻟﺎّ ﻭﻓﻴﻪِ ﻋِﺮﻕٌ ﻣِﻦَ ﺍﻟﺠُﺬﺍﻡِ، ﻓَﻜُﻠُﻮﺍ ﺍﻟﺸَّﻠﺠَﻢَ ﻓﻲ ﺯَﻣﺎﻧِﻪِ ﻳَﺬﻫَﺐ ﺑِﻪِ ﻋَﻨﻜُﻢ.[2]
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻴﺴﺖ، ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺟﺬﺍﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺷﻠﻐﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺁﻥ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﮒ(ژن) ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺒَﺮﺩ.

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ: ﺍﻟﺈﻣﺎﻡ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ: ﻋَﻠَﻴﻜُﻢ ﺑِﺎﻟﺴﱠﱠﻠﺠَﻢِ ﻓَﻜُﻠﻮﻩُ ﻭﺃﺩﻳﻤﻮﺍ ﺃﻛﻠَﻪُ ﻭَﺍﻛﺘُﻤﻮﻩُ ﺇﻟﺎّ ﻋَﻦ ﺃﻫﻠِﻪِ ؛ ﻓَﻤﺎ ﻣِﻦ ﺃﺣَﺪٍ ﺇﻟﺎّ ﻭﺑِﻪِ ﻋِﺮﻕٌ ﻣِﻦَ ﺍﻟﺠُﺬﺍﻡِ ﻓَﺄَﺫﻳﺒﻮﻩُ ﺑِﺄَﻛﻠِﻪِ. [3]
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ:ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺩ شلغم ﺁن ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺧﻮﺭﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍر ﺑﺨﺸﻴد ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ، ﺟﺰ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﻫﻠﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺟﺬﺍﻡ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻳﻦ ﺭﮒ(ژن) ﺭﺍ ﺑﺎ شلغم ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻴﺪ

۵۰درصد علل مرگ و میر کشور، سکته‌های قلبی و مغزی ناشی از مشکلات تغذیه است؛ این را معاون تحقیقات وزارت بهداشت می‌گوید.

۵۰درصد علل مرگ و میر کشور، سکته‌های قلبی و مغزی ناشی از مشکلات تغذیه است؛ این را معاون تحقیقات وزارت بهداشت می‌گوید.

 اگر در مناطقی از دنیا مانند برخی نواحی آفریقا، علت انواع بیماری‌ها و مرگ و میرها، فقدان غذای مناسب و گرسنگی است، در ایران، مردم به خاطر «تغذیۀ بد» می‌میرند.

اغلب ایرانی‌ها نه‌تنها دسترسی مناسبی به غذا دارند بلکه طبق اعلام «فائو» سالانه ۳۵ میلیون تن مواد غذایی در ایران دور ریز می‌شود. گذشته از این، ۷۰ درصد مردم ایران نیز دچار چاقی هستند.

بیماری‌هایی مانند دیابت نیز رفته رفته در زمره تهدیدات ملی قرار می‌گیرند به طوری که طبق آمار وزارت بهداشت، هم‌اکنون ۱۰ درصد ایرانی‌ها دیابت دارند و بیم آن می‌رود تا یک دهه آینده یک سوم مردم ایران دیابتی شوند. انواع بیماری‌های دیگر مانند فشار خون، ناکارآیی‌های گوارشی، سرطان و ... نیز که جای خود دارند.

واقعیت این است که اگر «تغذیه بد» عامل نیمی از مرگ و میر ایرانی‌هاست، پس با بهبود فرهنگ غذایی، هر کدام از ما می‌توانیم لااقل درباره خود و خانواده‌مان ریسک ابتلا به بیماری‌های مرگبار را کاهش دهیم.

پیشنهاد جدی ما که همین امروز می‌توانید آن را عملی کنید، "تنظیم تغذیه بر اساس طبع" است.

انسان‌ها دارای طبع‌های مختلفی هستند که معروف‌ترین آنها عبارتند از: "گرم و خشک، گرم و تر، سرد و خشک، سرد و تر".

هر انسانی باید بر اساس طبع خودش تغذیه کند. به عنوان مثال اگر کسی دارای طبع سرد باشد و مدام غذاهایی که دارای طبع سرد هستند بخورد، در درازمدت سلامتی‌اش به خطر می‌افتد.

بنابراین، اولین کاری که باید بکنیم این است که تشخیص دهیم طبع ما در زمره کدام یک از چهار گروه اصلی انواع طبع‌ها قرار دارد.

برای تشخیص طبع، راه‌های مختلفی وجود دارد که با کمی جست‌وجو در سایت‌های معتبر می‌توان اطلاعات خوبی درباره نحوه شناسایی طبع به دست آورد، هرچند که مراجعه به پزشکی که تخصص طب سنتی هم دارد روش مطمئن‌تری به شمار می‌رود.

گام دوم این است که طبیعت انواع مواد غذایی را بشناسیم و برنامه غذایی روزانه خود شامل وعده‌های اصلی و میان وعده‌ها را بر اساس آن تنظیم نماییم. مثلاً اگر دریافتیم که طبع ما سرد است و در یک مهمانی، روی میز موز و خیار باشد، ما میوه گرم (موز) را انتخاب می‌کنیم و از خوردن میوه سرد (خیار) خودداری می‌کنیم. یا اگر خیار را خوردیم، در کنارش "مصلح" آن را نیز می‌خوریم. مصلح در طب ایرانی غذایی است که باعث می‌شود اثر غذایی که پیش از آن خورده‌ایم تعدیل شود. مثلاً مصلح خیار، مویز است و اگر کسی بعد از خوردن خیار، مویز بخورد، اثر طبع سرد آن بر روی فرد دارای طبع سرد خنثی می‌شود.

خوشبختانه طبع انواع غذاها و نیز مصلح‌های آنان نیز در سایت‌های معتبر وجود دارد و می‌توانیم با یک جست‌وجوی ساده، این اطلاعات ارزشمند را نیز به‌دست آوریم.

گام سوم برای سلامتی، "خوردن به اندازه" است. اکثر ما ایرانی‌ها گذشته از این که غذاهای مناسب نمی‌خوریم، بلکه همان غذاهای نامناسب طبعمان را نیز بیش از اندازه می‌خوریم. نتیجه نیز مشخص است: آسیب کبد، بر هم خوردن تعادل شیمیایی بدن، ابتلا به انواع بیماری‌ها و مرگ زودرس.

بنابراین در کنار انتقاد از سیستم آموزشی و رسانه‌ها که این‌ها را یادمان نمی‌دهند، بهتر است این سه گام عملی و بسیار سودمند را از همین امروز برداریم و خود و خانواده‌مان را از فاجعه‌ای که همه ما را در برگرفته و مدام از بین ما قربانی می‌گیرد، نجات دهیم

به گزارش جام جم آنلاین ، این مایع زلال و شفاف است و به همین سبب به آن زلالیه می‌گویند. مایع زلالیه مدام در حال تغییر است، در چشم ساخته شده و پس از این که نقش خود را در متابولیسم چشم ایفا کرد از چشم خارج می‌شود. وجود این مایع داخل چشم، موجب می‌شود چشم‌ها در حالی که کاملا نرم هستند، دارای یک شکل مشخص باشند. در واقع وجود مایع زلالیه موجب ایجاد یک فشار از درون به سطح خارجی در قسمت جلوی چشم می‌شود و ضمن این که موجب حفظ شکل و قوام سطح چشم می‌شود نقش خود را در زمینه تغذیه‌ای و متابولیسم این عضو ایفا می‌کند.

سفتی و فشاری که در سطح خارج چشم از طرف جلو احساس می‌شود و به فشار چشم معروف است حاصل نیرویی است که مایع زلالیه بر واحد سطح لایه خارجی چشم وارد می‌کند. اگر بنا بر دلایلی مایع زلالیه داخل چشم زیاد از حد تولید یا خروج آن با مشکل مواجه شود و کمتر از حد لازم باشد، در آن صورت فشار چشم از حد طبیعی بیشتر خواهد شد. این که فشار چشم شما طبیعی است یا خیر، با اندازه‌گیری این فشار توسط اپتومتریست‌ها یا چشم پزشکان مشخص می‌شود. در کودکان به جز موارد نادری که یک اختلال مادرزادی وجود دارد، کمتر با مشکل فشار چشم روبه رو می‌شویم. همچنین در دوران جوانی نیز افزایش فشار چشم شایع نیست.

پس از 40 سالگی به دلیل تغییرات ساختاری در چشم ممکن است فشار چشم افزایش یابد. لذا توجه به این مساله پس از 40 سالگی اهمیت بسیاری دارد. به طوری که لازم است افراد بالای 40 سال از چگونگی فشار داخل چشم خود مطلع باشند. روش اندازه‌گیری فشار چشم تونومتری نام دارد که توسط یک چشم پزشک یا اپتومتریست با تجربه، به دقت اندازه‌گیری می‌شود. فشار طبیعی چشم بین 12 تا 18 میلی‌متر جیوه است. بندرت فشار چشمی از این میزان کمتر است و کمتر اهمیت دارد. ولی فشار چشم بیشتر از 18 میلی‌متر جیوه فشار بالای چشم محسوب می‌شود و به بررسی‌های تخصصی نیاز دارد. اهمیت فشار چشم بالا در آسیب‌هایی است که ممکن است به شاخه‌های عصبی مرتبط با عصب چشم وارد شود.

فشار چشم بالا دقیقا به معنی بیماری آب سیاه نیست. ولی یکی از مهم‌ترین دلایل ایجاد بیماری آب سیاه یا گلوکم بیشتر از حد طبیعی است. اگر کسی فشار چشم بیشتر از 18 میلی‌متر جیوه داشته باشد به‌عنوان یک بیمار مستعد آب سیاه شناخته می‌شود‌. آسیبی که در اثر آب سیاه به چشم وارد می‌شود بیشتر شاخه‌های عصبی مربوط به میدان بینایی یا بینایی محیطی را گرفتار می‌کند. بنابر‌این ممکن است در غربالگری بیماری گلوکوم، اپتومتریست لازم بداند بینایی محیطی به کمک آزمون میدان بینایی سنجش شود. بررسی ته چشم و ارزیابی سر عصب بینایی نیز می‌تواند به تشخیص آسیب‌های احتمالی ناشی از آب سیاه کمک کند که در یک ویزیت عمومی اپتومتری همه این امکانات برای شما فراهم می‌شود.

در صورت تشخیص بیماری گلوکوم یا آب سیاه، اولین اقدام درمانی چشم پزشکان متخصص، درمان‌های دارویی است که در بسیاری موارد می‌تواند به‌طور موثری مشکل را تعدیل و بر‌طرف کند. در صورتی که روش‌های دارویی موثر واقع نشوند، استفاده از روش‌های جراحی توسط یک جراح متخصص چشم می‌تواند برای درمان آب سیاه کمک‌کننده باشد

تحقیقات حاکی از آن است که بخار ناشی از خشک کردن لباس ها در داخل خانه برای سلامتی افراد مضر است. به همین دلیل خشک کردن لباس ها در داخل خانه به هیچ وجه توصیه نمی شود.

پهن کردن لباس های خیس داخل خانه باعث افزایش رطوبت هوا شده و محیط را آماده ی تکثیر هر چه بیشتر مایت ها و حشرات موذی می کند.

در محیط هایی که رطوبت آن بیش از حد طبیعی است، قارچی به نام آسپرژیلوس فلاووس فرصت رشد پیدا می کند.

این قارچ در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند باعث بروز عفونت های ریوی شده و تنفس را برای مبتلایان به آسم سخت می کند.

پس می توان گفت خشک کردن لباس ها در داخل خانه باعث ابتلای انسان به بیماری ریوی بسیار خطرناکی به نام آسپرژیلوس می شود.

بیماری آسپرژیلوس نوعی بیماری قارچی است که از استشمام گردوخاک و میکروب ها ناشی می شود.

این بیماری می تواند سینوس ها، ریه ها و سلول های خونی را درگیر کرده و گاهی در برخی موارد بسیار سریع در خون منتشر می شود و بر مغز، قلب، کبد و کلیه ها تاثیر می گذارد.

بیماری در این مرحله آسپرژیلوس گازی نامیده می شود که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند.

لازم به ذکر است خشک کردن لباس ها در داخل خانه نسبت رطوبت را 30 درصد بیشتر افزایش می دهد.

پزشکان هشدار می دهند که خشک کردن لباس در داخل خانه می تواند خطر جدی برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، داشته باشد.

لباس هایی که بر روی شوفاژ و یا رخت آویز در داخل خانه خشک می شوند، می توانند سطح رطوبت را در داخل خانه تا 30 درصد افزایش دهند که این شرایط مطلوبی برای پرورش قارچ ها فراهم می کند.

بیشتر افراد در برابر این قارچ ها که در شرایط مرطوب رشد می کنند یا ایمن هستند و یا سیستم سالمی برای مبارزه با آن دارند. اما در افراد مبتلا به آسم این شرایط می تواند موجب بروز سرفه و خس خس سینه شود.

همچنین در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف و یا آسیب دیده دارند مانند بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند، بیماران مبتلا به ایدز و افراد مبتلا به بیماری خود ایمنی، این قارچ ها می توانند موجب ابتلا به بیماری آسپرژیلوس ریوی شود.

لذا محققان به مردم توصیه می کنند که لباس های شسته شده را تا حد امکان در خارج از خانه خشک کنند.

گزارش شده است که یکی از افرادی که این هشدار را نادیده گرفته است به عفونت ریه مبتلا شده است و به علت دچار شدن به قارچ هایی که به سبب خشک کردن لباس روی شوفاژ در اتاق پذیرایی در بدن او بوجود آمده اند او را با مشکلات ریوی شدیدی روبه رو شده است.

پزشک معالج او گفته  است که اگر هرچه سریع تر خشک کردن لباس ها را در داخل خانه متوقف نکند، بیماری او بدتر از این خواهد شد. به این علت او به مدت دوازده ماه با کنار گذاشتن این کار و تغییر روش خشک کردن لباس ها، توانسته است پیشرفت های بسیار خوبی را در روند درمان بیماری خود تجربه کند.

منبع: تبیان

این فرد نمونه ای از هزاران هزار نفر است که به علت خشک کردن لباس هایشان در فضای داخلی خانه دچار مشکلات متعددی شده  است.

منبع: تبیان